Nee! De baby is nog niet geboren!

Het is al weer ruim 7 jaar geleden dat ik in deze situatie zat...

Maar als ik nu met mijn hoogzwangere zus praat, dan voel ik de ergernissen en frustraties nog als de dag van gisteren.

1 week te laat was Thomas maar... Dat valt nog reuze mee eigenlijk!

Maar nog voordat ik überhaupt 37 weken zwanger was, begonnen de vragen al.

Het was nog de tijd van Hyves en msn...

Ik kon de computer niet eens aanzetten of de vraag was al binnen!

Alles nog rustig?? Komt de baby al? Heb je al weeën?

Zou ik anders aanwezig zijn op de computer? Zou ik sowieso antwoord geven op de vraag of ik weeën heb??

Ik ergerde me groen en geel aan deze vragen!

Het werden steeds meer mensen en steeds vaker kwamen de vragen!

Ik durfde de computer niet eens meer aan te zetten! Laat staan de telefoon opnemen!

Maar ja, dat zou dan weer de indruk wekken dat ik midden in de weeën zat...

Dus gaf ik weer, beleefd als ik ben, keurig antwoord.

Het zal ook allemaal goed bedoeld zijn. Maar in mijn ogen is het gewoon ordinaire nieuwsgierigheid!

Het was 1 van mijn laatste zwangere dagen dat ik woest werd! 

Ik zette de computer aan, maar had nog geen beeld. Onze computer was nogal traag...

Maar ik hoorde het al wel: PLING! PLING! PLING! PLING!!

Ik heb geschreeuwd naar Ton. Ik wilde de computer het liefst door het raam heen gooien!

Ik schreeuwde nog meer naar Ton! Ik huilde!

Want he, ik wilde zo graag bevallen! Ik was al weken zo spuugzat van het zwanger zijn!

Maar ik wilde dat alleen met Ton doen. En niet met de hele wereld!

Ik vervloekte de hele online sociale media!

En wat heb ik een medelijden met de vrouwen die nu hoogzwanger zijn! In het bijzonder op dit moment met mijn zus. Die er ook helemaal klaar mee is, maar die ook zo blij is dat het nu eindelijk eens goed gaat!

Want social media is nu zo veel meer dan toen! We worden nog meer in de gaten gehouden dan toen!

En ik wenste toen al dat ik 100 jaar eerder leefde!

Dus mensen, laten we er gewoon een nieuwe regel van maken!

We hoeven niet alles te weten tenslotte! Alles weten maakt niet gelukkig.

Wees niet bang iets te missen, de baby is er volgende week ook nog!

Vanaf nu bellen, appen en berichten we hoogzwangere vrouwen niet met de vraag: Is de baby er al? Alles nog rustig? Wanneer komt de baby? Voel je al wat?

Als de ouders iets te melden hebben, dan zullen ze dat vast en zeker doen!

 

2015

Alweer een jaar voorbij...
Hoe cliché ook, maar wat gaat het snel!
Tijd om het jaar eens kort samen te vatten.

Mijn eerste doel voor dit jaar was, meer lezers op mijn blog.
Nou, dat is in ieder geval gelukt!

Mijn tweede doel was om meer te bloggen. Dat is deels gelukt.
Dat ik nu voor www.mamatothemax.nl schrijf is natuurlijk wel een hele goede stap in de richting!

Maar deze blog moet het dit jaar helaas een beetje zonder mij doen...
Dat heeft meerdere redenen natuurlijk.
Eigenlijk is het met 7 gastkindjes niet heel handig om te gaan bloggen.
De dagen dat ik vrij ben heb ik een peuter-puber in huis. Die vre-se-lijk toe is aan school!
Ik tel bijna de dagen af... Nog 2 maanden tot hij mag komen kennis maken!

Mijn derde doel voor dit jaar was om weer beter bezig te gaan met gezonder leven.
Helaas, dit doel is faliekant mislukt!
De pogingen die ik deed waren echt niet noemenswaardig... Ik miste de wil om beter mijn best te doen... 

Verder kan ik wel zeggen dat dit voor ons een goed jaar was!
Manlief kreeg een fantastische baan aangeboden. Dit betekent wel dat hij veel van huis is. Maar na 6 jaar onzekerheid, is dit iets wat we samen met liefde doen.
De momenten die hij thuis is, is pure quality-time!
Voor mezelf blijf ik ook vaak  herhalen hoe fijn mijn werk als gastouder is.
Ik heb momenteel allemaal lieve kinderen over de vloer, die zo ontzettend eigen voelen!
En ouders die zo veel vertrouwen in mij hebben, dat voelt zo fijn!

Onze eigen kinderen vergeet ik natuurlijk niet! Thomas doet het zo goed! Hij mag nu bijna afzwemmen! Weer een stukje loslaten voor ons daarna! Roan is, zoals ik al schreef vreselijk toe aan school, maar ondanks zijn draken-streken, kan hij ook heel lief zijn! Ik zal hem zeker gaan missen straks. Maar de onrustige nachten hoop ik dan echt wel vanaf te zijn!

Voor 2016 heb ik natuurlijk ook weer een paar mooie doelen bedacht. Net als ieder andere Nederlander denk ik zo. Of beter zelfs: ieder andere aardbewoner. 

Als eerste wil ik de stijgende lijn waar we in zitten vast kunnen houden!
Op alle fronten gaan we vooruit, wie wil dat nou niet!

Ten tweede wil ik het gezondere leven weer gaan oppakken, met alle eigen kinderen straks op school, moet ik toch ergens meer tijd vinden om te gaan sporten lijkt me zo. Ik wil weer wat tijd in de keuken door gaan brengen. Want ik vind dat toch wel erg leuk!

Ten derde wil ik deze blog weer wat vaker gaan volschrijven. Dat moet toch lukken, lijkt me!

Voor nu wil ik al mijn lezers een fantastisch nieuw jaar wensen, een jaar waarin zorgen niet centraal staan, een jaar waarin al je wensen uit mogen komen!

Tot volgend jaar!
Liefs, Roelfien

Zindelijkheidstraining deel 2

Afgelopen zomer was ik er ineens weer eens vreselijk klaar mee...
En het warme weer leek me het perfecte moment om weer eens iets te proberen.
Dus dat deed ik.
De luier moest weer uit. Het potje werd buiten gezet en het trainen kon beginnen!

Na 5 minuten was het al raak. Roan was aan het plassen.
Daar gaan we weer, dacht ik nog.
Maar er gebeurde iets anders!
In plaats van dat Roan gewoon door speelde, begon hij nu te schreeuwen dat hij het vies vond!

Weer 5 minuten later zat hij keurig op zijn potje.
En dat bleef zo deze middag!

De dagen erna deed ik hem wel zijn gewone kleding aan, maar geen luier.
En warempel, het ging goed!!

De volgende stap was om zonder luier naar de winkel te gaan.
En zelfs dat ging zonder problemen!
Waar zijn grote broer nu nog in ongeveer elke winkel naar de wc moet met zijn 7 jaar, Roan vraagt er niet om!
Wat een heerlijkheid!
En zo fijn, aangezien ik ergens nog bang was dat hij nooit zindelijk zou worden... ;)

De nachten... Tja...
De nachtelijke uitjes naar de wc vindt Roan fantastisch!
Ik daarentegen iets minder...
Want in plaats dat hij braaf naar de wc gaat en daarna snel weer in bed kruipt, gaat hij op onderzoek uit... Eens kijken of zijn grote broer wakker is, of anders misschien wakker wil worden. Eens bekijken of er beneden nog iets te beleven valt, terwijl iedereen slaapt en het overal donker is. En als niemand dan mee wil doen aan deze nachtelijke avonturen, dan gaat hij gewoon lekker met duplo spelen op zijn eigen kamertje. En als Roan dan weer naar de wc is geweest, dan slaat hij de deur dicht. En zit ik rechtop in bed!
Dus dat heb ik eerst weer afgeschaft... 
pedagogisch onverantwoord? Misschien... Maar mijn nachtrust is me heilig!
En anders die van Roan wel, want zo vrolijk is hij niet, na al deze avonturen...
Dus over een half jaar proberen we het wel eens weer... 

Humor

De humor van een kind, daar kan ik echt zo vreselijk van genieten!
Mijn beide jongens hebben gelukkig een gezonde dosis humor en zelfspot mee gekregen.
Dit levert dan ook heel regelmatig hilarische taferelen op.

Maar ook mijn gastkindertjes hebben allemaal stuk voor stuk humor.
Ik kan er echt zo ontzettend van genieten als ze denken dat ze mij voor de gek kunnen houden!
Of moppen tappen met het oudste jongetje wat hier over de vloer komt. Zo nu en dan rollen we met zijn allen over de vloer van het lachen!
Meestal zijn het de simpelste mopjes als: Wat leeft er onder de grond en heeft nooit hoofdpijn? Een paracetamolletje!!!!!!

Maar ook het onbevangen naïeve wat alle kinderen hebben, daar kun je toch niet anders dan van houden?
Zo is Thomas er van overtuigd dat hij allergisch is voor de kleur bruin.
Huh?! Say What??
Ja, hij bedoelde echt de kleur bruin.
'Want mama, als ik op school mijn potloden pak, dan zie ik als eerste bruin. En dan moet ik altijd een beetje hoesten...'

Vergeef me mijn houding, maar mij kun je oprapen!

Roan is de meer nuchtere boer van de twee.

Zo liepen we deze week bij de deuren langs voor de brandwondenstichting. Beide jongens hadden een taak. Thomas had de collectebus, Roan zou het reclame kaartje geven wanneer mensen iets in de collectebus hadden gestopt.
Thomas, braaf als hij is: 'wilt u iets geven voor de brandwondenstichting?'
So Far, So Good.
De meeste mensen wilden ook wel iets geven, aan dat kleine blonde mannetje met blauwe ogen, die dat zo ontzettend keurig vraagt.
Maar toen!
Toen kwam Roan met zijn kaart: 'HIER!'
'Nee Roan, wat moet je zeggen??' 
'Eeeuuhh, alsjeblieft? Nou oke, ALSJEBLIEFT HOOR!'

Tja, daar ga ik weer...
Het mooiste in dit geval vind ik dan nog wel, dat de echte "Harense Kak", hier het meeste moeite mee heeft! Ze zien niet mijn verwoede pogingen om Roan beleefd te krijgen.

Het is niet altijd even makkelijk, maar genieten is het wel!

Boek Review!

Ondertussen zou ik al bijna kunnen zeggen dat ze mijn vriendin is, Tischa Neve. De schrijver van dit boek.
Ze plaatste al eens een blog van mij op haar website en gaf me wel eens handige tips aangaande mijn kinderen.
Ik volg haar dan ook overal waar dat maar kan.

Zo ook afgelopen zomer.
Tischa vroeg al haar volgers om hun idee en mening. Dit wilde ze gebruiken in haar boek.
Ik zag hier de humor zeker van in. Iedereen reageerde gretig, ik zelf ook!
Maar dan moest ik straks wel dat boek kopen, om te zien of ik er ook in zou staan!
Dat was een slimme actie van Tischa!

"Inspiratieboek voor leuker en makkelijker opvoeden. Opvoeden vanuit contact en verbinding"

Ik heb dat boek dus inderdaad gekocht.
En Guess What! 
Op bladzijde 15 sta ik!
En hoe toevallig, precies met dat waar ik in het ouderschap het meeste tegen aan loop.
Het spiegelen. De onzekerheid van mij, die Thomas feilloos van me overneemt...
"Mijn eigen onzekerheid wat betreft vriendschappen. Zoonlief doet te veel moeite om aardig gevonden te worden. Met dank aan zijn onzekere mama."

De titel maakt al dat je het boek wilt kopen!
Want wie wil dat nu niet, leuker en makkelijker opvoeden!
En als ik kijk naar mijn gezin, dan herken ik heel veel in het boek.
Bijna eng was het, toen ik na een avond met leuke maar zware gesprekken over mezelf en mijn kinderen, in bed lag en begon te lezen.
Het gesprek ging erover dat Thomas gewoon een kopie van mij is. En hoe ik hier nog beter mee om zou kunnen gaan. Ik begon te lezen in het boek. Het ging erover hoe kinderen spiegelen en hoe frustrerend dat soms kan zijn.
Alles wat ik had besproken, las ik meteen terug.

Ik vond het hele boek een groot feest van herkenning! Het was fijn om te lezen dat het overal wel eens moeilijk gaat. Zelfs bij een opvoedkundige.
Bij elk hoofdstuk had ik de neiging om iets op de Facebook pagina van Tischa te schrijven: Oh wat fijn dat er soms in jouw hoofd ook een soort bom barst en alle kleine rommeltjes je te veel zijn!!
Het was alsof ik mijn eigen eerdere blog terug las!
(zie onderaan deze pagina een link naar deze blog)


Ik zal het boek aan iedereen die het horen wil dan ook aanraden!
Het is fijn dat je het nog eens open kunt slaan, en even dat ene stukje kan terug lezen waar je op dat moment behoefte aan hebt.
En juist dat maakt dat Tischa nu voelt als mijn 'nieuwe beste vriendin'... ;)

Nieuwetijdskind

Opeens is het definitief.
Ons kind is een nieuwetijdskind... Oftewel; hoog sensitief.
Stiekem wist ik dat als moeder natuurlijk al heel lang.
Maar ik was zo'n eigenwijze moeder die stug bleef volhouden dat het allemaal vanzelf goed zou komen.
Maar ja, zo werkt dat natuurlijk helemaal niet!

En negeer dat maar eens, een kind wat ineens weer in bed gaat plassen omdat hij een juf heeft die op haar tenen loopt. Of die zich, om diezelfde reden, ineens aan je vast klampt. Wat best gek is, als je "houterige" knuffels gewend bent...
Hoe fijn het ook is, een kind wat je een stevige knuffel geeft en je niet meer los wil laten, het is voor ons wel een teken aan de wand dat hij niet goed in zijn vel zit...

Maar nu, wat nu...
We weigeren mee te doen aan de, in onze ogen, "hype" om je kind in een hokje te plaatsen.
Dus wat gaan we dan doen?

Tot zover lijkt het al een goede stap in de richting om alleen nog maar open te staan voor nieuwe dingen.
Ik bekijk mijn kind ineens met heel andere ogen. Ik geef hem nog een extra compliment. 
Geloof het of niet, sinds ik hem met andere ogen bekijk, komen er ook ineens de meest moeilijke wereld vragen! Geef maar eens antwoord op de vraag of de aarde nog wel bestaat als hij groot is...

Zijn eigen gekozen allergie voor de kleur bruin, krijgt ineens een heel andere lading.
('ik zie altijd eerst mijn bruine potlood als ik op school mijn potlodendoos open doe, en dan moet ik altijd hoesten...')

Tegelijkertijd wil ik alles lezen wat hier over gaat!
En daar zit het hem voor mij. Want er is weinig informatie te vinden over dit onderwerp. De boeken zijn vaak zweverig, en wij niet. Handige tips ben ik nog niet tegen gekomen. Alleen maar symptomen. En die kennen we nu wel.
Dus nu zijn wij op zoek naar dé manier om hier mee om te gaan. Lees je mee?

Boost

He hallo, hier even een kort berichtje van mijn kant!
Aangezien onze laptop zijn geest had gegeven, en ik mijn inspiratie een tijdje kwijt was, was ik een tijdje afwezig.

Maar, na lang wikken en wegen, heb ik besloten dat ik mijn blog toch weer wil oppakken!
Maar dan grootser.
Ik wil meer mensen gaan bereiken!

Daar heb ik jullie hulp bij nodig!
Er zijn vast genoeg mensen die tips en trucs voor mij hebben!
Deze hoor ik graag!

Daarom is mijn eerste vraag: Hoe vind je mij?
Zie jij, als je mijn blog leest, ook een link naar mijn instagram, twitter of facebook?

En mijn 2e vraag is: Zou je het leuk vinden als ik gesponsorde blogs ging schrijven?

Mijn 3e vraag is: Zou je nog andere vragen willen beantwoorden?
Ik heb er nog heel veel.
Mail me dan alsjeblieft!

Mijn mailadres is: roelfienbos@gmail.com